Bencil Olma Şiiri - Dinçer Dayı

EY insanoğlu!
Unutma!
Bu Dünyaya,
Feryat fiğan,
ağlayarak...
Çırıl çıplak geldin.
Yine, çıplak..
Ağlayarak,
bir kefen ile gideceksin.

Evet, Dünyaya
Gözlerin ve ellerin yumuk.
Güçsüz ve bi çare geldin.

Yine,
Güçsüz ve bu sefer gözü kapalı için için ağlayarak, gideceksin.
Hem de,
Geldiğin gibi çırılçıplak.
Parasız, pulsuz, malsız, mülksüz...
Aynı şekilde de, sadece kefen ile gideceksin. Ayrılacaksın bu yalan Dünyadan.

Geldiğinde
İlk banyonu tertemiz olasın diye sana..
Seni dogürtan eben yaptırdı.
Ağlayarak korku Ve endişe içerisinde.
O, yumuk gözlerini fani Dünya ya açtın.
Gelirken, unutma!
Ne adın, ne sanın vardı.
Hem de, yoklukta idin.
Gözünü açtın. Annenin tatlı tebessümünü.
Cennet kokusunu.
Huzur veren şefkat dolu sesini duydun...
Sana güven verdi.
Sen öyle, var oldun…
Varlıgâ tam varmamış, yoklukta iken.
Hidayetle, Hakka, yâr oldun…

Hak yol varken.
Azdın!
Haksızlığa sağa, sola saldırdın.
Mevlâ’yı unutup, mala, mülke tapındın.
Zevke, sefaya daldın.
Şeytan tuzak kurdu, zevkine.
Sen kapıldın nefsine.
Hak huzurundan ayrılıp.
Her türlü zevke, sefaya eğlenceye savruldun.

Ey insanoğlu …
Fani olan Dünya da, fena olan zevke.
Her türlü ahlaksızlığa şerre sulandın.
Aldandın...
Başı boş çırpındın. Nerde kötü alışkanlık var.
Ona savruldun. Üstelik, işin kolayına, üç kağıdına kaçtın.
Sana,
Haksızlık yapıldı, dolandırıldın.
Sonra sende vicdansızlık yapıp, dolandırdın.
Amacını özde yitirdin.
Kendini kire ve şerre bulandırdın
Dünya nimetlerine kapıldın. Haksızlıklarda karşı durmadın…
Mal, Mülk Sevdasına tutuldun.
İçki eğlenceye kapıldın.
Kötü, davanışları, benimsedin.
Ķotü arkadaşları seçtin.
Baştan çıktın, baştan çıkardın kendini.
Zefke, semaya daldın.
Unuttun insanlığını
Farkına varamadım zamanın.
Düştün elden ayaktan.
Kalmadı dermanın.

Artık, zaman bitti.
Ecel geldi, cihana.
Baş ağrısı bahane...
Sonunda ruhu teslim edeceksin. Banyonu imam yaptıracak.
Ebedi Dünya yı
İşte, böyle terkedeceksin.

İnsanoğlu nedir bu halin?
Peki, hiç sordun mu kendine? Neden?
Niye?
Bu ego.
Bu kadar gurur.
Bu kadar kibir.
Bu kadar kıskançlık.
bu kadar nefret, kin,
ve bencillik?..
Dinçer Dayı