Ben sözcüğünü çok kullanırlar,
Kendi düşüncelerinin yüzde yüz,
Doğruluğunu savunurlar.
Kendilerini diğer insanlardan,
Önemli ve üstün sayarlar.
Sürekli kendilerinden söz ederler,
karşılarındaki kişiye söz hakkı,vermezler,
Herkonuda haklıdırlar,
Yanıldıklarını asla kabul etmezler.
Herkesin kendileriyle,
İlgilenmesini sağlamak için,
Her yolu denerler.
Gerekirse hasta rolüne girerler.
Kimseye iltifat etmezler,
Herkesten övgü beklerler.
Eleştirmeyi çok severler,
Kendileri ise tahammül edemezler.
Her şeye sahip olmak isterler,
Başkalarında o hakkı görmezler.
Herkese tepeden bakarlar,
Mağrur ve gururludurlar.
Herkese önyargılı mesafeli,
Soğuk tavır takınırlar.
Kendilerinden başkasını sevmezler.
Herkesten itibar,saygı beklerler,
Kendileriyse bunları kimseye gösteremezler.
Her fedanın karşılığında,
Kar beklentileri vardır,
Menfaatsiz adım atmazlar
Herkese agresif davranırlar,
Uzlaşma kültüründen yoksundurlar.
Kayıt Tarihi : 2.3.2010 22:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
günümüzde mantar gibi çoğalan,burnundan kıl aldırmayan,bencil nsanlar çoğaldıkça insanlar yalnızlaşmaya başlıyor bencillik insanı mutsuzluğa sürüklüyor.bedel ödetiyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!