Bencil İnsan Şiiri - Nurettin Sevim

Her söze "ben" diye başlayan insan.
Ne gönül, ne vefa ne bilir derman.
Bir hata yapsa da hiç olmaz pişman.
Kendini beğenir o bencil insan.

Bencillik kalpleri buz ile örter.
Kaşıkla verse de sapıyla dürter.
Kime yardım etse burnuna sürter.
Kendini beğenir o bencil insan.

Sevgi ve merhamet ondan uzaktır.
Başkasının derdi ona tuzaktır.
Fedakârlık etmek ona yasaktır.
Kendini beğenir o bencil insan.

Bencil olan insan nefsine tapar.
O keser gibidir kendine yontar.
Hep ondan yanadır terazi kantar.
Kendini beğenir o bencil insan.

Her yerde her zaman kendini över.
Başkası kazansa dizini döver.
Hep kendi iyidir herkese söver.
Kendini beğenir o bencil insan.

Hep kendi derdini dert bilendir o.
Başkası ağlarken hep gülendir o.
Her şeyi o bilir, tek bilendir o.
Kendini beğenir o bencil insan.