Bencesiz Gençlik Şiiri - Mine Bahçeci

I-
Lekeler bırakıp akmıştı teninden
bencesiz gençlik
Yosma bir kentin sürmesi çekilmişti yüzüne
Severdin sarı gülleri, dağınıktı yaprakların
ucun ucun soyar koklardım.
Öperken çiğ damlası tenini
susarımdın, elbette kanardım.
Anılar sahilinden devşirdiğim çakmaktaşı gözlerindi
yakan geceyi.
Özlem sızısını konuksarken yüreğimiz.

II-
Hazan makamını açmasın diye
Kırardık zamanın solfejini
Girizgâhsız geçerdik faslıhülyaya
Yol sorardı birbirine gözlerimiz
Onlar ki!
Çocukluğumuz giydirdikçe yenilgiyi
kabahatli kılsa da bizi, özgürlerdi…
Ayın saklı yüzünde kırılırdı
kopyaladığımız zaman
gülerdi ya yüzümüze, oralı değil! ..
III-
Adımızı kıvrak hüzün bilirdi
Bir de
Güz yemişlerini devşirdiğimiz o görklü bahçe…
Yüreğimizdi geçen yangınlardan
Yokluktan sızdırılmış zamanlar eşiğinde
süpürürdük saçımızdan akları
Öpkümüzde o zehirli Ağustos!

Yok, olmayacaktı böyle!
bir belaya bulaşacak gibiydik
dışımıza sığmıyordu içimiz…
Çıkarıp, o bakir yaşamı ceplerimizden
serptik yere
Bir eski zaman yazı göverdi az az
O da bu kentle eskidi gitti…

IV-
Hem, hangi sevda uçuruma sürçmedi ki
özlem başında duman.
Hangi aşk gardiyansız, hangi gül kaldı gonca..
Fitil ararken düşler
bir ayrılığa, bir ölüme vurmadı mı gözümüzün sarkacı
Dörtnala koşardık yine de o akrebin ardından! ..
Var mıydı dahası, dahası var mı!

Kim hangi rüzgârla sevişirse sevişsin şimdi!