Bence Sevmek Şiiri - Samyeli 17

Bazen…
İçinden bir şeyler kopar
Kalbin parçalanır sanki.
Bir şeylerin kanser gibi, sinsice
bütün hücrelerine dağılışıyla yavaş yavaş ölürsün.
Kimseye tek kelime söyleyemezsin

O yanında olduğunda
Ne zaman gidecek diye bakarsın
Yolda yürürken karşıdan geliyorsa
Nereye bastığını dahi bilmeden yolunu değiştirsin.
Göremediğin zaman çıldırırsın bazen.

Bazen…
Aklından rüzgar olmak geçer.
Rüzgar olup kulağına söylenemeyenleri fısıldamak
Bütün yaşamını bir çırpıda silmek istersin
Yalnız, yalnız onunla olmak

Aslında elini uzatsan hemen ordadır ama
Seni tutan bir şeyler mutlaka vardır.
Sonra hayatı hatırlarsın
Hani şu acımasız, zalim,adaletsiz hayatı
Ve hiçbir şeyi silmediğini,
Hiçbir şeyi silemeyeceğini üzüntüyle anımsarsın

Bazen…
Sesinin dünyaya ulaşacağı düşüncesiyle
Haykırmak istersin duygularını.
Bağırırsın,belki haykırırsın da ama
Sadece senin duyabildiğin kadarını

“Sesimi kimseye duyuramıyorsam
Bu nefes neye yarar? ” dersin
Ve son vermek istersin nefesine
Yapabilir misin peki?
Yapamasın.
En kötüsü de her gün ölmeyi tercih edersin.

Bazen…
Mert, sözünün eri olamasın
Hayat sana bin iğrenç yüzünü gösterir ama
Bir de güzel yüzünü gösterdi mi
Bin iğrençliğe bakmasın bile
Hemen büyüsüne kapılıp gidersin.

Yüreğin ordan oraya savrulur bazen
Ölü gibi olursun
Sadece bir beden dolaşır ortalıkta
Ruh yoktur,ruh başka yerdedir, ruh ondadır

Bazen…
Kimseyle paylaşamasın duygularını.
Anlamayacaklarını bilirsin çünkü.
Bilmeden bir ateşin ortasında bulursun kendini,
Etrafında çalı çırpı birden ateşe verilir.
Sıcaklık önce içine işler sonra vücuduna.
Bir kül yığını olursun da kimsenin umurunda olmaz.

Ama yanarken de kül halindeyken de,
Unutmazsın unutamazsın.
Hiç kimse,hiç bir şey acımaz haline.
Küllerini bile rahat bırakmayan bir şey vardır,
Rüzgar.
Bir zamanlar rüzgar olmayı isterdin oysa ki.

Bazen…
Ölmeden cehenneme girdiğini hissedersin.
Ateş yoktur ki yaksın seni,
Kayalıklar yoktur ki ayağın tökezleyip düşesin,
Derin sular yoktur ki en derinlerde can veresin,
Var olan tek şey yalnızlıktır,
Ve en kötüsü de budur zaten…

Bazen…
Her şeyin farkına varırsın
Yokluğunu, imkansızlığını kabullenir
Yüreğin yana yana sadece,sadece susarsın
Çevrene mutluluk oyunu oynarsın
İşte, sevmek budur bence…