“Bence sen onu sevmiyorsun! ”
Yalnızca mesafeler sevmeye zorluyor seni;
Hepsi bu!
Yabancısı olduğum bir şehrin sokaklarında kaybolmak, can çekişmek ve en sonunda ölememek gibi bir şey seni sevmek… Ve bir yerden sonra acıdan ölmeyi seni sevmeye takas ettirecek kadar yok edici… Bildiğin yollar varken; hep o ıssız, hep o en karanlık ve o hep senden bir şeyler götüren sokaklara dalmak belki de. Bazen korkusuzca bazen de bir o kadar ölüm korkusunu taşıyarak yüreğimde sevginden kalan boşluklarda… Hep acı çekmek yani anlayacağın ama bilinerek ve istenerek yaşanan acılar... Hiçbir zorlama ve baskı yok yüreğime! Hatta sana kalsa sevmesem bile seni, sen mutlu olacaksın. Onu sevmen benim seni sevmemi rahatsız ettirecek boyutta çünkü…
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
