Bence Hayat: Şiiri - Abdullah Semerci

 
Kurak bir mevsimde bir damla sudur bitkiye,
Yüce dağlarda kardelen çiçeğinin kökündeki özdür,
Tek kurşundur namludan çıkan,
Çocuğun anaya muhtaçlığıdır,
Yumurtanın kırılmasıdır,
Karanlık bir sokakta korkmaktır tek başına,
Çiçeğin meyveye dönüşmesidir,
Sabah olunca uyanmaktır o güne,
Tek bir sözdür hakimin dudağından çıkan,
Doğum sancısıdır anada,
Uçmaktır göklerde özgürce,
Bir şairin doğum ve ölüm yılları arasındaki çizgidir gayet kısa,
Mezarda bizi bir nöbetçi edasıyla bekleyen üzerinde ismimiz olan taştır,
Tek bir gözdür köre yahut kulaktır sağıra,
Hastanın umududur, şifasıdır,
Bir lokma ekmektir aç karınlara,
Tohumdur toprağa düşen,
Umuttur yarınlardır,
Ölüm korkusu bastığında bize soğuk terler döktüren duygudur,
Çiledir,
Aktarabilmektir düşüncelerini,
Saçma sapan şeyler yazmaktır canın sıkılınca ‘işte böyle’,
Oyundur hep bizim ebe olduğumuz,
Elindeki kalemdir yazana,
Tebessümdür acı hislerde,
Kendini bilmemeliktir,
Emeğin ürünüdür,
Kurdun düşüncesidir avını görünce,
Utanmaktır utanılmayacak yerde,
Bir kitapta son noktadan önce harften sonra bir yerde saklanan bilinmezliktir,
Ve başarıdır,
Güneşin görünmesidir ufukta,
Kırlangıç kanadına binip sıcak diyarlara kaçan hain bir arkadaştır,
Çınar dibindeki papatyanın büyüme isteğidir, acemice,
Avuçlara düşen kar tanesidir,
Kuzuların çayırda koşma hevesidir,
Eskimeyen dostluk, bitmeyen çile, unutulmayan hatıralardır,
Yaşanmayanları yaşamaktır yaşanana inat,
Uykusuz gecelerde görülen düşlerdir,
Beyaz kağıttaki siyah yazılardır,
Dilinin ucundaki sestir çıkmayan,
Sudaki balıktır görülmeyen,
Güneş kızıllığıdır kalpteki ateşi yansıtan,
Şafak ışığıdır duygudaki berraklığı sezdiren,
Yarınları görme hevesidir hiç bitmeyen
Ve bunca zaman bizi kendine bağlayan histir,
 
“Her şey yansıtsa da gerçeği  gerçeğin gerçekliğini bilinmez ve görülmez bu bir gerçektir”
işte gerçek hayat bu gerçekliktir