Bence de Sence Şiiri - Mehmet Bicik

Bir sözle başlamıştı her şey,
Bir söz: Bence de Sence! ..

Aylarca sürdü beraberliğimiz.
Seviyorduk birbirimizi, delice! ..

Korkuyla beklediğimiz an geldi.
Ayrıldım ben senden, sessizce! ..

Ve aradan mevsimler geçti bir bir.
Unutuluverdim ben zamanla, sence! ..

Hani ya! Unutmak yazmazdı bizde.
Dost kalacaktık bir ömür boyunca! ..

Unutulmamak güzel şey diyordun.
Ben sana sık sık telefon edince! ..

Eften püften bahaneler ileri sürerdin.
Ne olur sen de beni ara, deyince! ..

Seni hiç aramayacağım bundan sonra.
Niye mi dedin? Bence de Sence! ..

12 Kasım 1995, Zeytinburnu