(mardine ağıt)
Bunlar nasıl bir vicdan taşıyorlar
Bence bunlar Allahın ruhu değil
Varsa vicdanları nasıl yaşıyorlar
Bence bunlar Allahın ruhu değil
Bir kara haber yayıldı Mardinden
Utandım İnsanlıktan ve kendimden
Şoktayım kendime gelemedim ben
Bence bunlar Allahın ruhu değil
Ufacık bebeğe kurşun sıkanlar
Günahsızların evini barkını yıkanlar
Marifetmiş gibi gülüp bakanlar
Bence bunlar Allahın ruhu değil
Dünyanın neresinden olursa olsun
İster Gazze ister Çinden olsun
Allah bunları Cennetinden kovsun
Bence bunlar Allahın ruhu değil
Allahın ruhunda biraz merhamet olur
Bir İnsan bir İnsanı nasılda vurur
Düşündükçe kanım donar aklım durur
Bence bunlar Allahın ruhu değil
Ne adı var ne tarif edilir böylesi
İnsanlık dışı bir vahşet sahnesi
Hepsinede ALLAH rahmet eylesin
Bence bunlar Allahın ruhu değil
Kayıt Tarihi : 7.2.2010 18:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir ilkbahar mayıs akşamında Mardinin Mazıdağında bir düğün evinde adını koymaktan zorlandığım 44 kişinin çoluk çocukların çoğunlukta olduğu bir katliamın bana yazdırdığı bir ağıt...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!