Geçmişten kalma bütün o kırık dökük hallerim. Evet hayata yeniden başlamaya çalışırken yitirdim bütün enerjimi, bu yüzden hep yorgunum. Zamanında çok canım yandı bu yüzden sevmiyorum canımın acısını. İnsanları tanıdıkça yalnızlığı sevmem boşuna değildi. Emeklerimin ellerime verilmesini sessizce izledim hep. Sessizliği yalnızlığı sevdiğim gibi çok sevdim gördüm ki anlatsam da anlayacak kimse yok, gördüm ki anlatacak kimse yok, gördüm ki etrafımı sadece akıl verenler sarmış. Gördüm ki nasılsın diye soran yok…..Yalnızlaşıyormuş insan yaş aldıkça yeter dediği noktaya geldiğinde…..
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta