Geçmişten kalma bütün o kırık dökük hallerim. Evet hayata yeniden başlamaya çalışırken yitirdim bütün enerjimi, bu yüzden hep yorgunum. Zamanında çok canım yandı bu yüzden sevmiyorum canımın acısını. İnsanları tanıdıkça yalnızlığı sevmem boşuna değildi. Emeklerimin ellerime verilmesini sessizce izledim hep. Sessizliği yalnızlığı sevdiğim gibi çok sevdim gördüm ki anlatsam da anlayacak kimse yok, gördüm ki anlatacak kimse yok, gördüm ki etrafımı sadece akıl verenler sarmış. Gördüm ki nasılsın diye soran yok…..Yalnızlaşıyormuş insan yaş aldıkça yeter dediği noktaya geldiğinde…..
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta