Ben Zaten Yalnızdım Şiiri - Meral Yağcıoğlu

Ben zaten hep yalnızdım
Olsun varsın bir de sen bırak
Bırak git de şu dünyada
Yalnızlığımın acı tadına varayım

Ben zaten hep hüzünlüydüm
Yüreğimin bir tarafı hep kış boran
Kırık bir aynaydım yansımaları yarım
Tebessümlerim donuk ve titrek
Hüznüm yüce dağların doruklarında
Kar topu oynar her zaman kendi başına

Ben zaten yorulmuşum yaşamda
Ümidim tükenmiş
Gülmemişim hayatta
Ağlayamamışım doya, doya
Her günü yalnız kimsesiz
Ve tek düze koşmuşum
Çamurla yoğrulmuşum yaşam sokaklarında

Ben zaten hayata da küsmüşüm
Barış türküsü çalmıyor
Nağmelerini yitirmiş gönül telim
Aşkın türküsü mü
Çoktan final sahnesi oynanmış
Kanadı kırık güvercinler
Uçmuyor gökyüzünde
Karanlık,izbe kuytulara sığınmış her biri
Yalnız bulutlar ağlıyor üzerime
Göz yaşlarıma gönlü yorgun yardımcı misali
Görünmez akıp gider derinden sırlarla kaplı yüreğimde

Arkana bakmadan çekip gitmene
Aldırırım sanma sakın
Hüzün deryasında kasırgayım
Alabora olmuş savruluyorum
Daha fazla ne olabilir ki
İstersen öldür öyle git
Mutlu kılarsın naçizane yüreğimi
Dertsiz kara toprağa koyarsın beni
Istırap dolu aşksız yaşamaktan
Kurtarırsın bedenimi
Yaşamak isteyen kim
Öldür öyle git
Ölsem yok olsam
Ne çıkar ki

01/07/98