Ben Zaten İstanbul'um Şiiri - Rasim Yılmaz

Ben zaten İstanbul'um içimde dolaşan sen
Oynaşır güvercinler göğsümün ortasında.
Su üstünde durmuyor aşkın çizdiği desen
Can çekişip dururum sevdanın oltasında.

Ben zaten İstanbul'um bir martı kanadında
Bir yanım Sultanahmet, bir yanım Beyoğlu dur.
Sokaklar aynı sokak, hep sır saklar adında
Bastığın kaldırımlar anılarla doludur.

Ben zaten İstanbul'um her yanım derin izler
Asarım şiirleri hüzünlü gecelere.
Koynumda sabahlar hep martılar ve denizler
Teslim olur akşamlar titreyen hecelere.

Ben zaten İstanbul'um seni arar gözlerim
Yanağımın üstüne süzülür gözyaşlarım.
Kalbimde olsan bile hasretimsin, özlerim
Unutturdun gülmeyi çatılır bak kaşlarım.

Ben zaten İstanbul'um şakaklarımda aklar
Beni söyler türküler, şarkılar ve şiirler
Kader; hüzün perdesi ayan olanı saklar
Ezelden ebede dek beni yazar şairler.

Ben zaten İstanbul'um düğüm düğüm sol yanım
Ardımda beni yalnız bırakmayan gölgeler
Kaç ruhum var belirsiz kaç kez çıkacak canım
Çöz der aşkın sırrını meczup gezen imgeler.

12 Eylül 2017