Ben Zaten Hiç Yaşamadımki!

Ben zaten hiç yaşamadımki......
Paramparça olmuş yaşamdaki karmakarışık günlerden biriydi gene,
Umutsuzca sürüklenen gazelli yaprak gibi,yellerdeydi sanki her günün olduğu gibi o günde.
Çatlak dudakların ıslandığı,tuzlu çeşmeler akıyordu durmadan.
Sadaka toplamak adına ne verirsen ver diyen dilenci kadından aldığı,keçeleşmiş selpak kurulayamıyordu pınarlarından akan sel olmuş yaşları.
Gözleri kan çanağı,burnu nadastan yoksun toprak misali tahripli
Sızlamasına aldırmadan keçeleşmiş selpak ın her darbesiyle.
Umutsuz bir vaka gibi geçmişti zaten yaşadığı onca zamanı

Kendini süzerken tepeden tırnağına!
Buruşmuş elleri takıkldı gözüne,
Yaşlı gözlerini silmeye yeltendiği nemsizler,tükendiğinde keçeleşmiş mendilleri.
Buda bir başka azaptı adeta; dokunduğunda yüzüne buruşmuş ellerle.
Kırk merdiven olmuşcasına kırışık yüzündeki yaşlara bile dokunamadı
Her kırışıkki,bir acının sembolü.
Yoğurmuştu kendini yıllarca acılarla,ki tek hobisi olmuştu şu renkli alemde.
Asırlar geçmesine rağmen içi çürümüş olsada ayakta kalmayı başarmış çınar ağacı gibiydi.
Dal kırılsada kök bakidir misali.

Gülmeye çalışıyordu kendince!
Nefes almaya çalışıyordu,etrafındakiler yaşadığını sansınlar diye.
Yaşayamamıştıhiç şahşahalı aşklar,o mistik kokan tutkular.
Utanıyordu zaten sevdalardan,kaçıyordu adım adım
Kim bilecektiki;
Yormaktan korkuyordu,gönlünü ona verecek o masumu
Yaşatmaktandı bütün korkusu,yaşadığı acılı yılları
Yara gider iz kalır misali.

Sisin bürüdüğü karlı dağların ızsız soğukluğunu hapsetmişti yüreğinin derinliklerine.
Sıcak yaz güneşinin bile çözemediği buzul bedenli garip.
Kanı kaynadıkça yüreği korkan yalnız serseri.
Izsızlığın,yalnızlığın,soğukluğun hüküm sürdüğü,dikenli tellerle çevrili mapus damı gibiydi yüreği.
Gardiyan copuyla uyanan,ayazlarda yıkanan,hasretten duvar küflerini koklayan esir bedenler gibi.
En büyük hüzünlere bile göğüs geren serseri.
Derken!
Yalnız yüreğinin teklemeleri ele verdi onu
Koca çınar misali yere serildiğinde bedeni.
Yaralı bir gülüş,birde sıkı sıkıya avuçlarının içine gizlediği,sigara kağıdına yazılmış iki satır bıraktı.
Serseri yüreklim,
Bizi bizden utandıran sadece iki kelime,
'Ben zaten hiç yaşamadımki'
Recai Aslan..............