Ben Zamane Çocuğuyum Yada (z)kuşağı

BEN ZAMANE ÇOCUĞUYUM,
YADA (Z) KUŞAĞI
Zamene çocuğuyum ben,
yada Z kuşağı.
Tanımam
ekini orağı,
buğday,arpadaki başağı.
Bana masal değil kafdağı.

Doğunca annemden henüz daha,
hazırdı bezim beleğim.
Biberonda mamam.
Yaşım dolmadan,
kreşteydi hısım akrabam.

Görmedim ana kucağı.
Bu yüzden emmi,dayıya soğukluk.
Bu yüzden asiliğim.
Bu yüzden kendi başınalığım.

Her şeyi hazır buldum ben,
ne istediysem önümde.
Tabletle,laptop arasında geçti çocukluğum.
Arkadaşlarım da,arkadaşlıklarımda sanalda.
Çelik çomak oynamadım ben,
doyası koşmadım bir top ardında.
İki adım ötedeki okuluma yürüyemedim mahalle sokağımda.
Hep üstümdeydi elleriniz.
Bu yüzden kendi kendime bir şey öğrenemedim.
Bu yüzden hazırcılığım.

Okullar açtınız oyaladınız beni.
Oku dediniz okudum rastgele.
Plansız,proğramsız.
Bakmadınız neye kabiliyetim var?
Yeteneğim neye?
Öğretmen oldum,mühendis oldum,
hatta doktur!
Niye hala işim yoktur?
Ama ben öğrendim her şeyi.
Şimdi belayım başınıza.
İşsiz güçsüzüm ama,
ortağım aşınıza.

Sonra bana anlatmayın hayatı.
Hakkı hukuku adaleti.
Öldükdekten sonraki kıyameti...
Yaşananlar göz önünde.
Gizlenmiyor hiç bir şey.
Bir tıkla önünde gerçek.
Kazanan kim,yiyen kim biliyorum.
Hakkımın gasp edildiğini biliyorum.
Edebiyatını yapmak yerine,
Herkese din iman diliyorum!

Ben Zamane Çocuğuyum,herşeyi görüyorum!
28.06.2022
Fikri Avşar