Ben zalim sem Şiiri - Zeynep Beşen

ben zalim sem
sen anası oluyorsun
ey beni öksüz bırakan
beni bu hale getirende sen iken,
bu şikayet dilekcesi de ne!

içimde ki ateşe toprak oldun,
karanlıkta kaldım
yine sensiz kaldım.
sustum

sana incitici bir söz edemem
bilirsin
ama öfkeliyim işte anla.
seni hiç birşey beklemeden seven bir ALLAH var ya.
bildiğin halde yüzüne vurayım.
yinede anlasan da.
seni böyle çıkarsız seven ikinci sırada ben varım.
unut /ma
bunu bilerek ve isteyerek mi engelledin.
bilmiyorum..
bu kadar mı korktun sevilmekten.
anlamıyorum.
yoksa bünyene fazlamı geldi gerçek sevgim de.
bahane ettin bir et parçasını.
ve kopardın aramızdaki tüm bağları insafsız ca.
bilmiyorum seni.
açıkcası,kızgınım şu an kendime.
sana olduğumdan daha çok
hemde çok...

fedakarlık diye bir türkü tutturmuşsun dilinde.
ama sadece türkü işte.,
sen bilme,gerek de kalmadı
, zihniyet karası çıkmayan düşünceler le savaşıyorken
sevdim seni.
ne çare.
bilmiyorsun
yaşamaya kalkıştığım çevrem de.
yan gözle bakamazsın birine
bütün bu saçmalıklara sırtımı dönerek sevdim seni.
anlayamadın.
ben her defasında sana tam gözlerle baktım.

tam yani geri döşü yok.
bu ugur da.
taşa da tutula bilirim.
yok ta sayıla bilirim
yeri ve yurdu söylemiyorum bile.

sana kolay tabi ki her şey.
şu an öfkeliyim ve deliyim.
dediklerimi kulak ardı et sen.

bazen oluyor
sensizliğin sağır çığlıklarında
neden diyorum duruyor sun hala burada.
nefesi alırken almasam diyorum.

sen diyorum
olmayacaksın yanımda
kendimi küfer sokup.
cehennem yüzü göresi geliyor.
o et parçasının.

bunları boş ver demeyeceğim.
ne halin varsa gör de diyemem.
ben sen olamıyorum sevgili.
denedim ama olamadım....

sadece suskun,
kızgın bir ateş üşüyor içimde.