Neden bu kadar amansız, bu kadar zalimsin hayat?
Sustukça hep ezildim, kimseye hayır diyemedim.
İyiliğimin bedelini hep yalnızlıkla ödedim ben,
Değer verdikçe değersizleştiğimden yoruldum.
En kırılgan yerimden vurdular, hiç acımadan,
Yanlışlarını gördüm, sustum insanlık bende kalsın diye.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Aynen öyle zalim hayatın acıması yok kimini az yorar kimini ise öyle yorar ki nefes bile aldırmaz yorumunuz için çok teşekkür ederim. Saygılarımla
Sayın Veysel Abim kimi yormadı ki hayat
Aynen öyle zalim hayatın acıması yok kimini az yorar kimini ise öyle yorar ki nefes bile aldırmaz yorumunuz için çok teşekkür ederim. Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta