Ben yorgunum Şiiri - Abuzer Gerem

Konuş benimle gûlfiroş; ben yorgun, ben bitkin, ben usanmışım. Çilesi bitmeyen bu dünyanın derdini bırakıp, fikrin çilesine hemhal olmuşum, sözüm hakikat olsun diye derdim dert olmuştur bana, yıllar geçmiş, insanlar gelip bitmiş, heybemde bir avuç gülüşle meydandayım bak, gör... sesinin tizini bile ezber etmişim, gözlerinin baktığı her memleket evimdir, yurdumdur, yuvamdır. Ben otuzuna merdiven koymuş, gökyüzünü göğsüm eylemişim... sözlerini kelime hazneme eklemiş bilmeden zamanla zengin olmuşum. Servetim sorulsa sen derim, sözüm istense seni söylerim, ne duydum, ne biliyorum denilse seni bilirim... ey kirpiklerinde ay ışığını gizleyen gûlfiroş, canıma katran gibi sürülmüş, gözlerime sürme gibi çekilmiş, ülkeme bahar getirmiş gibisin. Ben seninle ilkbaharı, yazı, sonbaharı, ayazı ve kışı yaşamışım, ben sende sözlerimin anlam, yüreğimin adam olduğunu görmüşüm.