Ben Yorgun Bir Dağım Şiiri - Anıl Çelik

Ben yorgun argın bir dağım
Sisim pusum, tastamamım
Ne üzerimde yeşil bir örtü
Ne üstümde mavi
Karanlığın içinden derin bir vadi
Yamaçlarımdan şehvetle öptü

Gebeyim şimdi sönük bir güneşe
Doğumuna İffetsiz her sanık tanık
Ağlıyor güneşim
Rüzgar bugün hisli
Sesi pek bir yanık
Yerin göğe deyen beşiğinde uyudu güneşim

Ben yorgun argın bir dağım
Sisim pusum tastamamım
Neyime gerekti güneş benim
Oldum olası Ay da bendim güneşte benim
Kuş uçmaz kervan geçmezim
Bir suyum var köpekler içmez
Bu güneşi ben ne ile beslerim.
Heybetim heybemde Beyhudelerimle talan oldu
Öbür dağlar gibi omuzlarıma alıp da güneşi gülemem ben
Yüzüm çocukların uçurtma ipleriyle hüzne asıldı
Çürük omuzlarım, taşımaz benim.