Ben YORDU BENİ Şiiri - Kadir Çetin

BEN YORDU BENİ

Uyanıp en derin dünya düşünden
Yarını beklerken dün yordu beni
Koşarken bir deli sevda peşinden
Yine akşam oldu, gün yordu beni
Beni benden alan ben yordu beni

Döktüğüm yaş değil inan can teri
Vur artık canıma candan neşteri
Can olurmuş ancak cana müşteri
Canıma can katan can yordu beni
Beni benden alan ben yordu beni

Yaşanmış onca şey, onca hatıra
Sığar mı, sığmıyor birkaç satıra
Afaktan enfüse beklerken sıra
An gelir, an geçer; an yordu beni
Beni benden alan ben yordu beni

Sessizce beklerken sensiz visali
Sonunda sen oldum mecnun misali
Sen düşün içine düşdüğüm hali
Sen dinle, sen anla, sen yordu beni
Beni benden alan ben yordu beni

Suları çekilmiş kör kuyu gibi
Düştüğüm hayatın dibinin dibi
Meftunum halimin tek müsebbibi
Beni benden alan ben yordu beni
Beni benden alan ben yordu beni
Beni benden alan ben yordu beni

Kadir çetin 20.10.14 İzmir