Ben Yokum Artık Şiiri - Davut Yeşilyurt

Dönmeyeceğini bile bile
Aynı yerde beklerim hayalini,
Özledim yağmur kokusu ellerini
Yağmurlar ıslatmıyor artık bedenimi,
Yabancıdır bu şehir yetim gönlüme.
Sen gittin,
Yağmur yağdı
Hatırlarım hala o buğulu gözlerini
Sel aldı yüreğimi
Tedirgin bakışlarım kaldı ıssız sokaklarda.

Utangaç gözlerle yüzüne bakmayı özledim,
Sen git hadi
Ben yokum artık bu şehirde.
Yüreğim sevdana tutsak,
Yolunu kaybetmiş koşarken ardından,
Ben yokum artık bu şehirde.
Her sokak başında
Faili meçhul cinayetlerin kurbanı oldum gelirken sana.
Kurşunlara geldim senin ülkende
Tanımadın beni
Sarmadın yaralarımı..

Oysa açılan her yara sen
Ve sıkılan her kurşun sanaydı
Sen bilmedin,

Eğer ki karlı gecelerde
Tek kar tanesi değmiyorsa bedenine,
Esen rüzgar acıtmıyorsa gönlünü,
Bulutlu akşamlarda parlıyorsa yıldızlar
Ve süslüyorsa gecelerini
Bil ki hala ölmedim,
Bil ki kar taneleri acıtmasın diye yüreğini
Set çektim güzel tenine
Feda ettim bu canı mutluluğuna.

Evet ben yokum artık bu şehirde.
Sana gelirken kaybetmişim yolumu
Sen hep gittin
Kalbimi ardından sürükleyerek
Susuz koydun bu canı
Aç bıraktın gönlümü

Yakışmadı yağmur kokan ellerine
Yakışmadı güller açan yüzüne
Yakışmadı gönlümü dar ağacına süren gönlüne.
Sen hep ölümü yakıştırdın bana
Her cadde seni sayıklar şimdi
Vicdanın rahat mı bilmem
Hala anlamış değilim
Ölen sen misin yoksa ben mi?
Hala görüyorsa bu beden
Hala acı çekiyorsa
Ve yağmur kokusu ellerini
Hissediyorsa yüreğinde
bil ki;
Bu can ölmedi henüz serseri şehirlerde.