Ben yokum artık Şiiri - Ayhan Akdeniz 2

BEN YOKUM ARTIK

Hiç bir şey istemedim aslında
Bir somun ekmek biraz yanına katık
Ve arasına biraz huzur katıp
Üstümüzü gecenin karanlığı ile örtmekti niyetim
Ben varmışım sen çokmuşsun
Saçlarımın arasında
beyaz bir kedermişsin her yoklukta
Yokluğunun taze selamlarını az önce
boş duraklardan aldım
Ben bu yolculukta yokum artık

Ben bir küçük sahil kasabası
Sen ise şimdi koca İstanbu'lun ortasında
Sanki yalnız bir kız kulesi
Al bütün denizler
Ve martıların çığlıklarıda beyazıda sana kalsın
Bilmem ki bu ayrılık'tan bir hoşçakaldan ne anlarsin
Sevdin mi sonuna kadar
ölüme kadar gitmek gerek
Ben bu vefasızlıkta yokum artık

Giderken o senmiydin
Kaç yabancıydın
Meğer kaç yalancının mumun'da
Adım yatsıya kadardı tuzum teninde
Başkalarına göre içi beni dışı gurbeti yakan sen
Şimdi ağlamak geçse bile içimden
bu kahpe kadere
Nasıl olsa bir soru işaretisin hep aklımda ne farkeder
Ben bu cevapları aramakta yokum artık

Şimdi yolumun yönünü sorma sakın
Yani senin anlıyacağın dilde
Namı_ı diğer bir hüzünüm
Sen bir Uçurum kenarında unutulmuş
Ben yorgun bir hayatın yokuş yukarı
başı eğik yolcusu
Varsın son kelime biletime yazılmasın
Kendime dönüşün umresinde
Bir yalnızlığın tavaf'ındayım
yükümü sol yanımdan ata ata
Ben ne duan'da ne de ibadetinde yokum artık

Ayhanca Cümleler
AYHAN AKDENİZ