Ben Yokum Artık Şiiri - Anil Ciray

Unuttum kendimi o gün
Esir alınmış gibi.
Nerdeyim ben peki?
Ateşlerde mi yanıyorum?

Bir ihtimal sürükledi beni.
Aldı gitti beni benden,
Habersizce ağlayan kendim.
Düş yağmuruna tutuldum.

Garip birşeydi sadece aldatan beni!
Bağrına bastığı ben değildim oysa ki!
Hezeyan gibiydi sükuneti!

Ecelle sürüklendim
O ahmak yapmalarla.
Güle şerbet döktüm
Acıtmasın beni diye.

Hakikatte aradığın neydi?
Bin nağme mi yoklukla serzenen,
Aklı hür edepli hayat mı?
Yoksa dibe vurmuş canın ta kendisi mi?

Meçhul kayalıklarda gezinirim
Bi hoş istiklal uğruna.
Kurma taşlardan atlarım
Bin vecizenin gururu ile.

İşte hak olmuş hak!
Naciz olunmuş birde bak!
Kime bu nazariyelerin?
Alıpta öptüğün bu sunan.

Ellerim kederli anıların,
Bin mahiyette iniltisiyle
Muzdarip olmuş ve
Ben yokum artık!

(İlk üniversite hatıralarından 2011)