Ben Yoksam Şiiri - Uygar Yeni

Ben yokken sen kime benzersin?
Güneş uzaktır, sıcak…

Ay da uzun ve yalnız,
Günün canı cehenneme!

Kime benzersin sen
Yokken ben?

Toprağın rengi her yerde kara değil,
Suyun rengi yeşil bazen,
Maviye çalar bazen gözleri...
Ben yokken sen kime benzersin?

Sarımsıcak bir çöle mi değer çıplak ayakların,
Yoksa buzdan pınarlarla mı yıkarsın tenini?

Ben yokken kime benzersin?
Yağmura mı benzer gözyaşların,
Yoksa çürümüş çınarlar,
Kurumuş pınarlar kadar mı solar ellerin?

Ben yokken kime benzersin?
Buzdan bir tarih mi olursun,
Yoksa tipiye mi tutulur düşlerin,
Kime benzersin?

Kalabalık kentlerin kör ışıklarına mı değer gözlerin,
Kör sokakların çaresizliğine mi?
Yoksa gökleri delen beton yığınlarına mı benzersin?

Ben yokken kime benzersin,
Yoksa başını alıp ellerinin arasına,
Aklından geçen bütün düşleri rüzgâra mı verirsin?

Hadi söyle!
Ben yokken kime benzersin?

Ben yoksam,
Sen kime benzersin?

Dur,
Dur, gitme!
Sen yoksan,
Ben hiç’ e benzerim…