Ben Yokluklarda Var Oldum

ben yokluklarda var oldum
bütün acıları delip çıktım kardelen gibi
yalnızlığın kol gezdiği yer yüzüne
en deli çağlarımı kaybettim yokluklarda
en hırçın sevdalarımı yaktım

ben yoklukların kaderini yazdım
resimlerini çizdim gönül kıyılarıma
alaca bir karanlık sessiz bir gece
aç bir beden yorgun bir gözle
geçmişime bir asi gecede baktım

bitmedi yoklukla süren savaşım
o bende yok oldu ben onda
o benim katilim ben onu yenemedim
marufum şimdi en güzel anlardan
yenikmişim meğer şimdi anladım