Hafif bir perde sallantısıdır mevsim,
Yapraklar, narin dokunuşunu hatırlatırcasına dalından kopar.
Nazende bir rüzgar okşar tenimi,
Nefesin şah damarımda atar.
Coşar seni sevmelerim,
Ben yine seni özlerim.
İnce ince düşen çiğ damlalarına özenir kirpiklerim.
Gözyaşlarım bu özentiyi bir avuç tuzla tamamlar.
Islanır heveslerim, iliklerime kadar titrerim.
Ben yine seni özlerim.
Pişmanlık bir köşeye çöker kendine ağlar.
İmkansızlık belini bükemediği uzaklara dalar.
Hazanın hakkını hazel’e verir bir bulut,
Boşaltıverir içini kimsesizliğime, en çok ikimize ağlar.
Ben yine seni özlerim.
“Hangi kalpsiz kıydı heveslerine” diye sormaz kimseler.
Hükmüm yargısız infazlarda volta atar.
Görüş günüme gelmez pişmanlığın,
Pişmanlığın vurdumduymazlığına yenilerini katar.
Katli vacip sevgini sıyıramam sinemden,
Sinem çaresizliğine analık yapar.
By-Pass geçirir tüm ümitsizliklerim,
İnadım imdadıma koşar.
Ben yine seni özlerim.
Kayıt Tarihi : 29.10.2019 15:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
