Men yene dönecem Azerbaycana
(Ben Yine Dönecem Azerbaycana)
Burda havam çatmır...hava isterem,
Hazar denizinin özü boydaca.
Burda semasızam,sema isterem –
Güneşin alemə sözü boydaca.
Hazar denizinin özü boydaca.
Kırın zencirleri bileklerimden,
Açın kıfılları dileklerimden.
Endirin zindanı küreklerimden.
Geceler bürünüb soguk yorğana,
Yatmıram,dalıram Azerbaycana!
Yalnız anam – bacım,kardaşım deyil,
Vatanim - ebedi seadetimdir.
Bin – bin övladının biridir Halil
Vatansiz iki kat,üç kat yetimdir,
Vatanim - ebedi seadetimdir.
Her çayı – çeşmesi sesim,nefesim,
Her daşı benzeyir lele,mercana, (lel - cevahirat)
Doğrayın,kesin de lap kesim – kesim
Teki kovuşdurun Azerbaycana!
Her daşı benzeyir lele,mercana.
Mutlak dönmeliyim doğma mekana.
Bir az da kudretli,bir az da metin.
Kürle Araz gibi bağlıyam ona,
Canıyam,bağrıyam bu memleketin.
Bir az da güclüyem,bir az da metin.
Sökün zindanları,barmaklıkları,
Her gün kayıdıram Azerbaycana. (donurem)
Kehkaşan oluram bu gece yarı
Üzümden nur düşür Mile,Muğana. (Mil, Muğan- Azerbaycandaki düzler)
Her gün kayıdıram Azerbaycana. (geri donmek)
Sakalım ağsa da genc anamdır o,
Ana uşağına dönürem her gün.
Ayna Göy gölümde,Maral gölümde
Bir ay işığına dönürem her gün.
Ana uşağına dönürem her gün.
Eger gele bilsem Azerbaycana,
Menim gelişimle o yükselecek
Ordular gelecek hakk nefesimde,
Azamet,leyakat,kudret gelecek
Menim gelişimle o yükselecek.
Zümrüd yağışına,ağ dumanına
Bürüne - bürüne gelesiyem men.
İşdir ayak üste gele bilmesem,
Sürüne - sürüne gelesiyem men.
Nefesim kesilse...sürtüp yüzümü,
Dağından – daşından kuvvet alacam.
Üzülse kollarım,dişimle tutub
Uğrunda bir daha kılıc çalacam.
Dağından – daşından kuvvet alacam.
Yoluma neçe bin Azrayıl çıka,
Ömrü mezar ile böle bilmerem.
Anla ey imansız: Azerbaycansız
Yaşaya bilmerem,öle bilmerem.
Men yine gelecem Azerbaycana,
Şenine,şarkilar deyeceyem men.
Acı tüstüsünü bal gibi yutup
Odunu kaymak tek yeyeceyem men.
Şenine sarkilar deyeceyem men.
Kanadı yaralı bir kartalammı?
Tay kanadımla da uçaram inan.
Derbendden,Salyana,Zencana kadar
Onu yetmiş kolla kucaram,inan!
Tay kanadımla da uçaram,inan.
Kaldırın bu ağır daşı üstümden,
Göy gölden su sepin bu yanar cana.
Belke eraların başı üstünden
Men bir de gelecem Azerbaycana!
Göy gölden su sepin bu yanar cana.
Haray,ey nefesim,ey kardeşlerim,
Malul – malul bakan arkadaşlarım.
Yandırır alemi bu göz yaşlarım,
Siz meni kaytarın Azerbaycana! (kaytarmak * geri gonderin)
O kızıl güneşe and içirem ki,
Dünenim,bugünüm,geleceyim men.
Bakmayın şairin yolu bağlanıb
Tullayın çiynimden demir dağları
Özüm Vatanima geleceyem men!
Dünenim,bugünüm,geleceyim men.
Seni kucasıyam,ey doğma elim,
Meni vüsal günü – o gün yaşadır. (Vusal gunu-Ayriligin bitdiyi gun)
Gözümden bir damla yaş aksa,bilin:
Meni vüsal günü – o gün yaşadır.
Moskva,Lefortovo zindanı,
09/06/1990
Kayıt Tarihi : 16.5.2007 01:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1990-cı yil ocak ayinin 26-da Halil Rza Sovyet Dövlet Tehlikesizliyi ajanlari tarafindan tutularak Moskovaya Lefortovo mahpusanesine gönderilmistir. Genis sekilde bilgi icin Sairin Hayatina baka bilirsiniz.
Qeribedir şakerin:
Türk sözünü eşitcek derhal omba durursan.
Bacarsan, hemin sözün düz gözünden vurursan.
Qardaşım oğlu –Türkel,
Doğma kendim de –Türkan.
Şeirimde görsen, derhal pozub qaralayırsan.
Ya Merdekan yazırsan,
Ya Şüvelan yazırsan, teki Türkan olmasın.
Dodaqaltı mirtdanıb, söylenib xısın-xısın
Bezen aşkar deyirsen:
-Qardaş, “Türkan” olmasın.
Yox, “qardaş”sözünü sen götür geri, ey geda!
Sözden qorxan herifden qardaş olmaz dünyada
ne yaxına, ne yada.
Bu dünyada növbenöv qorxaqlar görmüşem men:
Oddan, sudan, denizden, ilandan qorxan da var.
Ancaq sözden qorxanı dünyada gören hanı?
-Yox, bu adi söz deyil. Türk sözüdür, ay canım!
Sus, tanıdım men seni, vicdanı çoxdan susan!
Otuz yeddinci ilin lap dibinin xıltısan.
Sen neçenci ildensen?
Qırxıncıdan? Ne ferqi?
Hele heç doğulmamış qorxuludur qorxaqlar.
Bütün cinayetlerde qorxağın barmağı var.
Senin kimilerini süpürmesek cahandan,
İnan, bir de qayıdar belke o qırğın, o qan.
Sene xitab etmeyi ar bilsem de özüme,
Gerek davam eleyim başladığım sözüme.
Dinle: her halda senden beş-altı yaş böyüyem.
Erzin en böyük çayı Nile benzeyen Türkem.
Azerbaycan Türküyem, bu soyun şah budağı,
Neçe-neçe eranın köksümdedir qaynağı.
Erzin buz laylarını eriden qüdret menem.
Daş dövrünü yaşayan tunc... ... ... . . ,
Demir dövründe polad eriden hikmet menem.
Avropanı oyatdı Attilanın qılıncı
O qılıncı Füzuli qelemine çeviren
Cüret, leyaqet menem.
Raketlerin anası arabanı keşf eden,
Ne qeder uluslara: yunanlara, ruslara,
Tunquslara, lehlere, almanlara, çexlere
Min-min sözü bexş eden beşer atası Türkem!
Qulaq as, ey eqli kem:
Menden başlanır tarix.
Tarix qeder qocaman, tarix qeder müdrikem.
Türkem, neçe millete öz qanımı vermişem.
Denizler betnimdedir, ümmanımı vermişem.
Get dolan Kamçatkanı, Alyaskaya gedib çat.
Amerikaya kemend at, orda rişem var menim.
Dillerini araşdır,
Öz doğmaca balamdır qedim hindular menim.
Men cığır yox, tarixin kehkeşan tek yoluyam.
Dede Qorqud, Alpamış, Manasam, Koroğluyam.
Şeirin, elmin, rübabın ilk bahar nesimiyem.
Türküstanda Feraqi, İraqda Nesimiyem.
Bir qanadın Nevai, o biri Yunus Emre.
Öyren, hansı meqamda endim semadan yere.
Neçe millerin saçı ellerimde darandı.
Iohan, İvan sözleri
Bizim “Xan”dan yarandı.
Uluq-Oleq qardaşdır, bes Uğur-İqor nece?
Bunlar ne tapmacadır, ne ovsun, ne bilmece.
Volqa-İrtış, Yenisey, Qızılirmaq- qollarım.
Erzin şah damarıdır menim döyüş yollarım.
Yox, bigane qalmadım ne xeyre, ne şere.
Men “Çelovek” sözünü bexş eledim beşere.
Sinirlenme boş yere,
Türke qarşı tuşlanmış casuslar görmüşem men.
Bulanlıqken durulmuş.
Öyrenerken ayılıb özü Türke vurulmuş.
Türkem.
Birce heyatım yetmiş deniz yelkenim.
Sen get anandan öyren kimden qazanmış seni.
Xelil Rza ULUTÜRK
TÜM YORUMLAR (1)