Ben yeşili severim Şiiri - Sibel Arslan

Nerededir bilinmezlik,
İçinde öyle bir yerde mi?
Yalnız kalmışlığın mı?
Tek başına olmak mı korkutur
Ve acıtır yüreğini.
Seni attıkları sürgünler mi?
Hangisini denemedik
Ve hangisini istemedik mutluluğun söyle.
Ya dizimi yanlış alfabenin
Ya da tersten okuyoruz.
Bu yaş az değil anlamaya,
Kaç baharı var ömrümüzün,
Ya da kaç bahar yaşadın sen,
Çiçekler tomurcukta,
Sessizce beklemede,
Bende.
Yoruldum çok yoruldum,
Bir bilinmez yolculuk sanki
Nefes alıyor daralıyorum.
Herkesin gördüğü, benim değil ancak,
Toz pembe.
Zifir karanlık görünmüyor,
Ellerimle açmaya çalışıyorum perdeyi
Perde kendiliğinden kapanıyor.
İleride ileride diyorlar
Ulaşamıyorum,
Çoktan kaybettik biz dostum çoktan,
Eller tutar,gözler görürde,
Dizlerde derman kalmadı.
Buruk acılarımıza
Tebessümleri yakıştırdık,
Hiç farkında olmadan
Yosunlandı yanaklarımız.
Olsun canım olsun,
Ben yeşili yine de severim
Sen de sev,

Sevelim, yeşilin bizi sevdiği kadar.