Ben Yazmaya Utandım Şiiri - Hasan Hazani

Öz kızına şehvet duymak normal'dir
Diyenleri ben yazmaya utandım
Altı yaşta kız evermek helal'dir
Övenleri ben yazmaya utandım

Erkek, dişi tecavüzler edeni
Acılarla yaşayıpta öleni
Bir kereden bir şey olmaz diyeni
Sevenleri ben yazmaya utandım

İlk regil sonrası evlenebilir
İsterse çocuğa döllenebilir
Kadın sana tabi dövülebilir
Dövenleri ben yazmaya utandım

Evli erkek'lere gidenlerine
Kuma'ların kabul edenlerine
Nikahsız eşlerle gerdek'lerine
Girenleri ben yazmaya utandım

Kadın'lar evlerde kalmalı diyen
Her seyi erkege sormalı diyen
Erkeğin ardında durmalı diyen
Ulanları ben yazmaya utandım

Aleviyle evlilikler günahtır
Ekmeği yenilmez demesi haktır
Fetva'lar ederek bunlar mübahtır
Verenleri ben yazmaya utandım

Hırsıza, yolsuza oylar vererek
Vatanı satana haktır diyerek
Bu millete resmen küfür ederek
Sövenleri ben yazmaya utandım

Vatanı uğruna dağlarda,taşta
Savaştı soğukta, zehmeri,kışta
Askerin fıtratı diyenler başta
Gülenleri ben yazmaya utandım

Şeref, namus kitabını yazıpta
Şerefsizce ahlaksızca azıpta
Haram, zıkkım çukurunu kazıpta
Yiyenleri ben yazmaya utandım

Bunları bilirde ses çıkarmayan
Adaletin gereğini yapmayan
Görür ama kör olupta bakmayan
Görenleri ben yazmaya utandım

Hazani der bunlar tam ahlak'sızlar
Edebi kalmamış şer namus'suzlar
İnsana benzeyen iblis, nur'suzlar
Olanları ben yazmaya utandım.
(h.hazani)