Cebimde yalnızca bir elli lira,
Ayağımın ucunda bulmuştum onu da,
Bir kağıt senden vefalı çıktı
Onca yaptığının yanında.
Soluk bir mont ısıtır sandım,
Nefesler yeniden tutulur sandım.
Ama yalnızlık,
Üstünü örttüğün ihanetten büyük kaldı sanırım.
Hiçbir çare döndüremezdi beni,
Korkularımla yüzleştim, gömdüm kendimi.
Ne bir ilkti bu, ne de bir son,
Hüznün gölgesinde her aşk biraz anason.
Keşke savurabilseydim seni rüzgara,
Veda edebilseydim bir kez
Sevgime ve yanılgılarıma.
Eğer bağırabilseydim,
Tüm sokaklara taşsaydı sesim.
Eriseydi bedenim boylu boyunca.
Şimdi ise peşimde bir gölge gibisin,
Tuzak misali yaklaşıyorsun.
Yeniden kanmaktan korkuyorum.
Bu yüzden köşe bucak kaçıyorum.
O otogarda bıraktığın halimle bekledim seni,
Bir gün her şeyi değiştireceksin ümidi ile,
Kendi kendime dualar ettim,
O anın affını diledim.
Ama yine,
Gözlerim daldı göğün kederli mavi derinliğine,
Ve yine,
Gönlüm burkuldu aşkın eziciliğine.
Hatıralar taşıdı seni bana,
Bir damla süzüldü sessizce,
Hiç yaşanmamışlara.
Şimdi ise gözyaşların yakmaz yaramı,
Yalvarışların dokunmaz kalbime.
O eller,
Bir daha sarmaz beni.
Ve benden kalan,
Olmaz artık senin devan.
Kayıt Tarihi : 29.12.2024 00:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!