Kara toprak ile güreşiyorum
Ben yaşlandım kara toprak yaşlanmaz
Elin yüzün yırtıp dalaşıyorum
Hoşgörülü kusuruma hiç kalmaz
On sekiz yaşında hiç kocamıyor
Karnın yarsam bile bir şey demiyor
Parça-parça etsem hiç aldırmıyor
Ben yaşlandım kara toprak yaşlanmaz
Çokta cömert bana her şey veriyor
Geçim kaynağımız işe yarıyor
Bazen ıslanıyor bazen kuruyor
Ben yaşlandım kara toprak yaşlanmaz
Sanki akrabası ÂŞIK SEFİLİN
Konuk etmek için bekliyor yolun
Sarılalım diye açıyor kolun
Ben yaşlandım kara toprak yaşlanmaz
15.5.2020
ÂŞIK SEFİL DURSUN ALABIYIK
Dursun Alabıyık 2
Kayıt Tarihi : 15.5.2020 10:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!