Yaşamayı göze almışken

Bir çift göz kirpik kırpmadan bakar durur karşımda
Kala kalmış öylece sessiz, sedasız
Bütün duyguları saplanmış mıh gibi bakışlarında
Tek kelime yok öyle sessizce
Düğümlenmiş kelimeler boğazına
Yutkunmalar yumruk gibi iner yüreğine
Kelimeler sesiz selama durmuş gibi
Ayrılığın ayak sesleri yankılanır beyninde.
Oysa ne çok severdik güle oynaya konuşmalarımız, Ümitlerimiz vardı geleceğe dair önümüzde ayrılık
Ölüm nedir ki iki kaş arası mesafe
Mesafeler yorar bizi bu sefer nedenli, nedensiz
Ben yaşamayı göze almışken senin uğruna
Sebep yine ayrılık.
Bu sebepsiz gitmelerin yollarına mecbur olmuşum ben