Ben yanmışım annam Şiiri - Ahmet Eldem

bir insan kaç kere yanar annam
ben yandım hemde ne yandım
bir yandımki ah anam ah
acılar içinde haykırak uyanmayı yanık çiğlıkları atarak
ne gecem kaldı ne gündüzüm hayatım deyişti adata
çöküşümün nedeni oldu bu yangın ileti
iki yakamı ayırdı birbirinde gelmez artık bir araya iki yakam
yangınlar benimi hedef almış tutuğu yerde hemende yakar
ben her daima yanıyorum
BEN YANMIŞIM ANNAM
bu hastalık ileti tutmuş yakamı nasılda sarmış bedenimi
bu acılı bedenımde çıkmaz bir türlü takatı azalmış bedenimde
sanki kuşlar gibi yuva kurmuş bende çıkmaz
eritir beni adata eriyip tukenen mum gibi yavaş yavaş
denizde fıtınaya yaklanmış tekne gibi alabora oluyorum galiba
meyer nede zormuş acılarla yaşamak bilmezdim öncede
düştümde gördüm sürekli acılarla içiçe yaşamak
onunla yaşama alışmak çok zor çok çok
BEN YANMIŞIM ANNAM
bu yangın hastalığı yetmezmiş gibi
birde dost bildiklerim birer birer tokatı vururlarya kelimeleriye
yürümeye bile takatı kalmamış ayaklarımın altına yedikleri muz kabuklarını atarlar
dost bildiklerim sevdiklerim terk etiler beni düştümya
satılar beni yaşam aracı olan bir kaç kuruşa
omuzumun orta yerine sapladılar hançerlerini
alın sizin olsun bu sizin gibi çarkı bozuk olan dunya
ben insanı paraya deyişmem siz deyişin bakalım
sizi böyle gördukçe buna yanarım