Ben Yanıyorum Anam. Şiiri - Yahya Bozkuş

Ben yanıyorum anam...
Bir kıvılcım attılar bana.
Dört dağ içindeyim,
Çıkış insanlık yolum,
Yanıyorum alev sardı dağlarımı.
Hala ders almadın mı yangınlardan
Ben dersimi ezberledim.

Ben yanıyorum anam...
Tutuştu filizlerim, goncalarım, güllerim.
Dalım budağım tutuştu
Gövdemde bir ateş,
İsler kapladı göklerimi
Tanrı bile görmüyor kör oldu gözleri.

Ben yanıyorum anam...
Taşlarım eriyor,ırmaklarım kuruyor
Bir duyan yokmu sesimi
Toprağım kül oluyor.
Görmüyor kainatın kudurmuş insanı
ALLAH bekçileri,dinciler, imancılar
Dört dağ içine ittiler beni.

Ben yanıyorum anam...
Dört dağ içinde kahpece yakıyorlar bedenimi
Köklerim lavlar gibi kızgın.
Üstüme devriliyor ardıç ve meşe ağaçları.
Çığlığımı duyan yokmu,

Ben yanıyorum anam...
Binlerce çiçek, böcek, kurt, kuş
Bir ağustos sıcağı cehennnemi
Yanıyor dört dağ yamacına
Yaslandı dumanlarım...

Ben yanıyorum anam...
Dersa almadın mı yakmaktan
Dört dağ içinde mezarım.
Sen yakmaktan usanmadın,
Ben yanmaktan tükenmedim.
Ben yanıyorum anam...

yahya bozkuş
25/082018 ankara tunçelinde yaban dağlara atfen kaleme aldım...