Yandım Yavrularım Şiiri - Nurullah Muslu

Kader yollarına baktım,
Ben kendi kendimi yaktım,
Nefsin deryasına aktım,
Ben kendi kendimi yaktım…

Sana her şey verdim amma,
Sevgiden mahrum bıraktım,
Sade seni değil yavrum,
Ben kendi kendimi yaktım…

Ne günahın var ki senin,
Katılaşmışsa yüreğin,
Söyle yavrum ben neyleyim,
Ben kendi kendimi yaktım…

Sevgiler rahmet sağlıyor,
Muhabbet olmuş çağlıyor
Yüreğim hep kan ağlıyor,
Ben kendi kendimi yaktım…

Ben yandım bari sen yanma,
Dünyayı ebedi sanma,
Saltanata sakın kanma,
Ben kendi kendimi yaktım…

Düşünmedim dünya fani,
Atam anam nerede hani,
Kim verdi bu bize canı,
Ben kendi kendimi yaktım…

Nefsimin peşinde koştum,
Dünya hevesiyle coştum,
Demek’ki ben haddim aştım,
Ben kendi kendimi yaktım…

Zamanımı veremedim,
Sevgimi gösteremedim,
Kimseye söyleyemedim,
Ben kendi kendimi yaktım…

Yavrularım ciğerparem,
Benim içimdedir yarem,
Yoktur artık benim çarem,
Ben kendi kendimi yaktım…

Yüreğimin en derini,
Hüzün kaplar her yerini,
Allah’ım affetsin beni
Ben kendi kendimi yaktım…