Ben Yandım Şiiri - Zekai Mahir Aktepe

Varsa başında telaş ben yandım
Bakma ocakta köz bırakmayan keyfime
Ağ babaları gibi köşeleri tuttuğuma
Varsa göreceğim yaş ben yandım
Süzülen yanaklarından
Özünden sıyrılan her nesne gibi
Yaşıyorum dünyada, kafeste gibi
Bakma mangalda,
Köz bırakmayan halime
Ürperir içim
Değerse sana taş ben yandım
Yakarsa seni aş ben yandım
Benim gülüşüm düşmana elem verir
Ağlarsam en çok dostlarım üzülür
Görmezsin böylece yaşını gözümün
Sanma kalbim kurumuş ıslak değil
Ruhum örtündü seninle, çıplak değil
Değerse sana taş ben yandım
Varsa göreceğim yaş ben yandım
Süzülen yanaklarından
Bir teselli mi sanırsın dostların hengamını
Vakit tamam dese ne olur hancı
Sabah oldu mu çekilir mi çarşaf gibi deniz
Durulur mu yüreğimi tokatlayan dalgalar
Sen kaybolursan ben yandım
Kader he dedi bana
Sana dolandım
Sarmaşıklar gibi sardı sevdan
Dert değerse sana ben yandım
Bu ne beyaz bir ten ben yandım
Sanma hayallerimde yüzmez gemin
Teselli eder beni sevdalı gülüşün
Seni andım dün bugün
Ve daha demin
Koşturmacası hayatın arkadaşların sesi
Bakma bahtiyar halime dostlar kahvesinde
Sana bir keder dokunursa ben yandım
Bağlar sensiz bozulursa ben yandım