Ben Yalnızlığı Örtü Edindim Eflâtun Şiir ...

Papatyalara karışmış kokun
Ellerin, ellerin olmuş Eflâtun...
Kelimelerin yoksulluğu, senin sadeliğin, benim acizliğim kâinatı tamamlayan
Kaşına, kirpiğine, yanağına yasladığın avucuna çizilsin kaderim Eflâtun
İklimlerin en güzeli sende saklı, sende saklı yağmurun dokunduğu toprak kokusu
Kalbim sen sustuğunda yeniden atmaya başlardı Eflâtun, sesini bastırmamak için
Karanlık gece renklerini kapatmış, gözyaşların mutluluktan mı yoksa hüzünden mi düşüyorlar anlayamıyorum ...