Ben Yalnızım,Ankara Soğuk

En usta işkencelere
Maruz kalıyor bedenim.
Cımbızlanıyor tüylerim
Dilim lâl oluyor
Damarlarım kesiliyor
Kıvrım yerlerinden.
Kanlar akıyor oluk oluk

Ben yalnızım,ankara soğuk

Çatı altlarına saklıyorum kendimi
Görmezlikten geliyorum çok şeyi
Oysa,nefret etmiyorum hiçbirşeyden
Nikotinsiz geçen gecelerin siniri
Hakim kılcallarıma...
Saçlarım dağınık
Suratım asık
Huysuzum
Rengim soluk

Ben yalnızım,ankara soğuk

Yaşadığım odada
Barınıyor hüzün.
Düşlere olan yolculuğumda
Kalem ve kağıt yârenlik ediyor bana
Yaşadığım oda;
Gönlümün başkenti
Ağlamaların ve susuşların merkezi
Yine de huzurluyum
Eşiğimden içeride olsa da yoksulluk

Ben yalnızım,ankara soğuk