Ben Yalnızca Ben Şiiri - Gökhan Şahin

gece doluyor
yavaş yavaş
hayat odama
yaklaşıyorum
sona
son perde başladı
oynanmaya
adımlıyorum
gri sokakları
ellerimde
geçmişten kalan harabeler
her kaldırımı
imzaladım gözyaşlarımla
her ağaç tanır beni bu kentte
Tanrının tılsımıydı
ruhuma dolan
o tılsımla yaşadım hayatı
ben ve yalnız ben
yaşadım tılsımımı
hiç bir şeyle kirlettirmeden
pişmanlıklarım oldu
eski ahşap pencere üzeri çiziklerim
kalbim ve aklımla
ellerimde Tanrının tılsımı
adımladım hayatı
biliyorum
hayata karşı
haddimi aştım kimi zaman
ama cesaretle
hep dikti başım
hiç korkmadım
güçsüzlükten
hiç korkmadım
kendimden
ve hiç yılmadım
mücadeleden
düştüm
ama kalktım
küllerinden yeniden doğan bir anka kuşu misali
bir kartal gibi
yüzleştim hayatla
ben ve yalnız ben
acı çektim
mutlu oldum
kaybettim
kazandım
güldüm
ağladım
adımladım
gerçek sanılan bu yolları
doldu kalbim acılarla
boşaldı göz pınarlarım
artık ağlamıyorum
adımladım
is kokan
bu gri kentin tüm sokaklarını
ağladım
akla gelmez küfürler ettim
zehirliydi cümlelerim
si.... hayatın korkularını
hayatın direğini
hiç utanmadım
ben ve yalnız ben
yoktu kendimden başka bir şeyim
gerçekleri söyledim hep
zehirli dilimle
boyun eğmeden
gönlümdeki tılsımın gösterdiği yolda yürüdüm
yaptıklarıma yanlış denilsede
mutluyum
doğru ve yanlışlarımla
ağlamıyorum artık
yüzümde tılsımlı bir gülüş
darbeler aldım hayattan
yüzüm
ellerim
kan içerisinde
ben ağzımda kan tadı
Tanrının tılsımını yaşadım
kendi gerçeklerime sarıldım
gerçeği söyledim
tek hazinem olan gerçeği
ve var oldum
savaşlarımla
ben ve yalnız ben

27.07.2010