Ben Yalnız Olanım Şiiri - Yasemin Tuğba ...

Hoşçakal,
Gidiyorum maziyi geride bırakarak,
Ağırlaşmış defterimi, tozlu kutuya saklayarak…
Hiç görmedin biliyorum,
Fakat büyüdüm,
Engebeli yollarda tek başıma yürüdüm,
Dengemi sağlayamadım,
Ayağım kaydı defalarca,
Serzenişlerini duyarken düşündüm.
Yanımdayken beni terk edişin,
Şu sözleri umursamazca sarfedişin,
Yeis uyandırdı her sabah.
“Sen yalnız olansın”

Uzun bir merdivenden meşakkatle tırmanışım,
Eğik kemiklerimin acısı ayaklarıma batarken,
Yalnızlıkla savaşım,
Bitab düşürdü azmimi…
Sanma ki sevmem vedaları,
Hasta etti geceler, anımsatır en karamsarı.
Unuttum güneşin doğumunu,
Ne önemi var ki zaten?
Aydınlatmadığı sürece karanlıkları.
Ben yalnız olanım.
Yalnız kalacak olanım…

Hoşçakal,
Gidiyorum geride kalanları alıp.
Bozuk plaklar gibi başa sarıp,
Bıkmadan usanmadan aynı şarkıyı çalıp,
Yalnızlığımı anlatacağım…
Ben yalnız olanım,
Yalnız kalacak olanım...