Ben Yalnız Başına Düşmeyi Zaten Biliyordum

Ben yalnız başına düşmeyi
Ne yeni yürümeye çalışan bir bebeğin, atacağı ilk adımda
Bulamadığı anne elinden sonra yüzüstü düşmesinde
Ne de adına dilek tutulmamış bir yıldızın
Hangi boşlukta kaybolacağını bilmediği
Bir düşüşte öğrenmedim
Ben yalnız başına düşmeyi zaten biliyordum

Üzülmem sevgili
Ellerim ilk kez öksüz bırakılmadı anlayacağın
Boşlukta ilk kez sallanmıyorum bu denli
Karanlıklar içerisinde ışığı ilk kez aramıyorum
İlk kez buldum zannetmiyor ama ilk kez kaybediyorum

Biliyormusun sevgili
Kapattığım kapıyı yeniden açmayı, sende yaşadım ilk
Bir dahayı sende gördüm açılan kapılar ardında
Ve sevgili ben o kapıyı hiç kilitlemedim
Yalnız başına düşerken belki açılır diye

Sevgili ben yanız başına düşmeyi
Senden öğrenmedim
Ben yalnız başına düşmeyi
Zaten biliyordum...