Ben Yaktım Şiiri - Abdullah Belen

Haklısın hakimim haklısın ama
Genç yaşta asılmak çok zor geliyor
Yanlış anlama gücenmiyorum
Zaten vicdan, kanun hep denk oluyor

Vatan hainiyim,hem de bir cani
İzledim kalemi kırarken seni
Bir titreme sardı tüm bedenini
Bazen gözler istemeden doluyor

Bir anda fırlayıp dışarı gittin
Hem mülkün temeli hem adalettin
Güçsüzlük olmazdı iyi de ettin
Kalp olunca akıl aciz kalıyor

İtiraf etmedim yaptıklarımı
Sustum hep önüme eğdim başımı
İstedim ki bu umutsuz aşkımı
Bilmeyesin, çünkü bir o biliyor

Nasılsa kararı sağlıklı verdin
Hem kalemi kırdın hem “idam” dedin
Hem sen dinle hem de alem dinlesin
Anlasınlar bir can nasıl ölüyor

Kaç kez kapısına varıp dayandım
Ceylanım, bir tanem, canım, güzelim
“Gelmezsen dünyayı yakarım “dedim
“Yapamazsın” deyip bana gülüyor

İlk gün tam beş yere ateş bıraktım
Binlerce ağacı böceği yaktım
“He” dese vallahi bırakacaktım
Demedi belki de o zevk alıyor

Sonra kahvehane, üç ev, bir dükkan
”Kontaktan” dediler vallahi yalan
Bu kadar vicdansız olmazdı insan
Gördün ya hakimim özür diliyor

Yağlı kendir senin boyun benimdir
Ölürken hep gülmek tek emelimdir
Boynuma o taksın vasiyetimdir
Hadi acele et son zil çalıyor