Ben Yağıyor Şiiri - Nilgün Kurt 1

ben
ben yağıyor gökten sanki
yağmur yerine sağanak sağanak
bizler fırtınaya karışmış
menfaate koşuyor ayak sesleri
kardeş kardeşi kucaklamıyor
kırılıyor
kırılıyor kanatlar
soluyor tende pembe renkler
ilkbaharlar yaşanmıyor

bir çocuk ağlıyor
çaresizlik tenine işlemiş nakış nakış
bakışlar vurdumduymaz
ben ler kale olmuş
görünmüyor masum yüzü

bencillik tutkusu sıradağlar misali
ömrün yollarında
birini aşarken diğeri çıkıyor
nasırlanmış benli ayaklar
yetişilmiyor

benler dünyayı sarmış
sarmaşık misali
çözülmüyor
her geçen gün sıkıyor
sıkıyor bizli bedenleri

susmak mı en kolay yol
diyorum kendi kendime
yorgunluk elini uzatmış
bir ses geliyor uzaklardan
Yunus'un
Mevlana'nın sözleri yankılanıyor

yüreğini açıyor şiirler
uzanıyorum boylu boyunca
koynunda sabahlıyorum
umut aşılıyor çaresizliğime
tekrar nefes alıyor
canlanıyor bedenler