Bantlar üzerinden hızla,şarıl şarıl akan kömür
Yakıştı elime ayağıma tozun
Ağaçla,demirle, kömürle boğuşan adam
Ben yabancı değilim, tanırlar oradan buradan.
Sen yer altı şehrinin mimarı bilge adam
Sen dış dünya ile ilgini, vardıya boyu unutan.
Bir baba şevkatı ile amirince selamlanan
Ben yabancı değilim ki bilirler beni atamdan.
Babamın üzerimde titreyen yüreğinde
Dedemin dizi dibindeki küçük torunuydum
Ağabeylerimin yaramaz kardeşi olarak
Kömürün çıktığı yerde, tam ortasındaydım.
Buralarda yaşamışlığıma şimdi ben
Gözlerimle şahit oldum.
Kartiyenin bittiği yerde fırçalar dizilirken
Oturup seyrettiğim duygularımı bir bilsen.
Domuzdamı ağaçları omuzlarda taşınıyordu yine
Kazma kürek sesleri olduğu yerde bitiyordu
Ustalar alırken, balta sapı ile direk ölçüsünü
Ezbere duygularla,kömüre hükmediyordu.
Güneş yok, ufuk yok bu daracık galeride
Sarmalar bacalar arasında tanıyanlar vardı
Belki sesini duyuramadın kimbilir nereden
Yüreğini gizleyip beni izledin babam.
23/06/2007
Muharrem AkmanKayıt Tarihi : 24.6.2007 17:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
23/06/2007 kömür ocaklarını gezerken
maden işçilerini saygıyla andıran bir şiir zuhur
etmiş usta kaleminizden kutlarım tebrikler..
yunus karaçöp
Hüzünlü de olsa güzel bir şiir olmuş.
Tebrikler ve paylaştığınız için teşekkürler üstadım.
Sarmalar bacalar arasında tanıyanlar vardı
Belki sesini duyuramadın kimbilir nereden
Yüreğini gizleyip beni izledin babam.
Kutlarım kaleminizi.
TÜM YORUMLAR (35)