Ben vefalı doğmuşum, semtinde çok dolaşmış
Lisesinde okumuş, aşkı onda bulmuşum
Bozası bile güzel, vefasız olmaz güzel
Ben vefada galiba, biraz şair olmuşum…
Öyle güzel bir semt ki, yaşayan tarih olur
Vefasızlık kaybolur, insan kendini bulur
Adının gizeminde, sevgi saygı yükselir
Vefalı olan herkes, her derde derman olur…
İnsanlar dost seçerken, vefalıyı bulmalı
Kendi de ona karşı, hep vefalı olmalı
Karşılıklı tüm aşklar, vefada hayat bulur
Vefasızlar aklını, başına toplamalı…
Vefasız eksik yaşar, mutluluğu sevgiyi
Ne hakla arıyor ki, saygıyı ve ilgiyi
Hiç vefalı olmayan, dostluğu nasıl anlar?
Gerçek vefalı olan, görür bütün gerçeği…
Ömür boyu kendime, vefalı dost aradım
Vefalı insanların, arasında dolaştım
Bulmasına buldum da, yıllar ne çabuk geçti
Ömür bir gün kadarmış, bunu çok geç anladım…
20.9.2015
Erol GüngörKayıt Tarihi : 21.9.2015 02:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
