Ben ve Yine Ben Şiiri - Seyfettin Bilal ...

Yürüyorum sahil boyunca
Tek başıma yapayalnız
Vuruyor dalgalar sahile
Deniz kabuğu topluyorum kendimce
Martılar uçuşuyor denize
Bir dalıp bir çıkıyor
Ben ise yine kendimle
Hayaller kuruyorum sanki martılarla...

Uzaktan bir gemi görünüyor
Ve başlıyor
Hafif yağmur çiselemeye
Neden neden?
Daha yeni başlamıştım
Martılarla ve deniz kabuklarıyla dertleşmeye...
Hiç aldırmıyorum yağan yağmura
Ben hala oturmuş sahile
Yağan yağmura ve soğuğa inat
Kendimle dertleşiyorum, hatalarımla
Bir martı kanat çırpıyor üzerimde
Sanki beni anlarcasına
Veya alay edercesine bu yağmurda
'Ne yapıyorsun' der gibi
O da haklı
Ne bilsin ki benim ne yaşadığımı
Veya yaşarken neler çektiğimi...

Yağmura aldırmıyorum
Gök yarıldı
Bütün bulutlar ağıtla doldu ağlıyor
Ama dedim ya aldırmıyorum
Islanmadık yer kalmadı elbisemde
Yine oralı değilim ben hala
Ve
Başlıyor tam hayallerimin arasında
Telefonun sesi
Arayan yine o nerdesin diyor
Ben ise kandırıyorum
Oturuyorum kafede diyorum
Ama nerden bilsin ki
Sahilde yağmurun altında oturduğumu

Bir köpek benimle inatlaşırcasına
O yağmurda bana yaklaşıyor
Ben
Evet ben,
Köpekten nefret eden o insan
Korktuğum halde usulca yaklaşıyorum
Okşuyorum köpeği
O da yanıma uzanıyor
Sanki beni anlarcasına o yağmurda
Ben ise hep denizin maviliklerini seyrediyorum
O masum köpek ise
Her martı uçuşunda koşuşuyor
Yakalayacakmışçasına arkasından
Yoruluyor ve tekrar yanıma geliyor...

Evet koca sahilde
Ben, köpek, martılar
Ve birde
Hayallerim...

Ve tekrar telefon çalıyor
'Aman Allah'ım'
Sahile oturalı 3 saat olmuş
Ama bana 5 dakika gibi geldi
Artık vakit gitme zamanı
Kalkıyorum her tarafım yamyaş
Ve hayallerimi bırakıyorum
O sahile ve martılara
Köpek ise benden akıllı
O çoktan gitti kulübesine...

Evet
İşte ben yine kendimle
Kaderimle tek başıma kalıyorum
Dertlerimle ve hatalarımla
Ama
İçimde hep bir umut
Geleceğe ve yarınlara
Ancak
Bu nereye kadar
Nasıl gider
Ne ben bilirim ne de sen
Bilme bilmekte istemiyorum...

Çünkü ben hep yalnızdım
Ve hala yalnızım...