Ben ve Yalnızlığım Şiiri - İsmail Şan

BEN VE YALNIZLIĞIM

Gidiyor elimden her şey tek tek!
Hüzün görmemiş hiçbir yanım kalmadı!
Sılayı yurt edindim;
Kaçmak uğruna her şeyden!
Beton döktüm sevdama;
Yaşanmış ve yaşanmamış her şey,
Geride bıraktığımla kaldı.
Görünmez surlarla çevrilmiş etrafı
Özlemlerimin, hayallerimin, düşlerimin
Bazen bir matem karanlığında,
Bazen bir deniz ufkunda,
Kimi bazen bir alev kızıllığında
Baş başa:
Ben ve yalnızlığım…
Ötesi serap...

Sesler...
Çok derinden gelen sesler!
Bir iniltinin bitmeye yakın,
Ama hiç bitmeyen çığlıkları...
Hep karanlık, hep zemheri;
Gündüzü yok ruhumun.
Bir an bile uyutmadı;
Sabahı yok kâbuslarımın.
Ya biri beni yaşıyor,
Ya ben birini yaşıyorum.
Ben var mıyım?
Var olan ben miyim?
Bilmiyorum?