Ben ve sokak kedisi Şiiri - Şevki Gönüllü

karanlıklar arasından yeşiller
biraz ışık ve fonda ezginin günlüğü

alt komşum köyün en yaşlı çifti
benimse tek arkadaşlarım
varlıkları çağırıyor beni, otantik
sağımda rakı
solumda karanlık orman
ve sonbahara girerken ağustosböceklerinin senfonisi
tam karşımda ise arapça bir söylev-camiden-
alt yazı olarak hayatımda seyiriyor.

o esnada
ben ve sokak kedisi
behçemde karşı karşıya
rakı da içebilirdik ama
o aç, fırsatını beklemekte boşluğun
bense herzamankinden daha sıkı
korumaktayım zar zor yarattığım mezemi.

serin gecenin ortasında
stretejiler havada uçuşuyor.
rakım bitti
yenisini doldurmaya gittiğimde masam boşalacak
geldiğimde kedi doldurmuş olacak
hepsini beraberimde götürmek zahmetli iş
en iyisi kediyi yakalayıp kesmek
peki nerde o zaman hayvansal hümanizm
elde var yaman bir çelişki..

01/eylüldünyabarışgünü/08