Ben ve sen Şiiri - Ferdi Aydın

Hiçbir şey, hiçbir şey değil!
Bakıp durduğum bütün bu optik gösteri bir illüzyon bile değil; çünkü yanılsama,, en azından yanlış bir varlığı ima eder. Yanılmadığımı biliyorum,,,hiçbir şey yok.
Sigaram kül tablasında, külden kusursuz bir çubuğa dönüşürken bile hiçbir şey olmadan izliyorum zamanın akışını. Gerçekten çok güzel.
Zamanın entropik yapısı, benim antropik yapıma işliyor.

Dinliyorum…
İçimdeki bütün ışıkları söndüren, kökeni hiçbir anlama dayanmayan bir ışık sızıyor; ve ben, sigaram gibi dönüşüyorum.
Derinlerde gölgeler fısıldaşıyor; ismine kulak misafiri oluyorum.
Ellerim yanlara düşüyor, yükselmek istiyorum.

Bütün endişelerim, tek bir nefesinle kesilebilir.
Her kim ne dediyse haklıdır; en güzelini onlar söylemiştir. Ama bu haklılık, artık beni ilgilendirmiyor.
Çünkü haklı ya da haksız, hepsi aynı teatral söylemin yankısı.

Dünya, bana dışarıdan bakıldığında görünenin çok ötesinde.
Bu pencere yalnızca benim gözümden açılır; aynı ufka bakanlar bile, kendi gözlerinin gördüğünü görür.
Tıpkı senin pencerenden yalnızca senin görebileceğin kadarı gibi…

Ve sonunda, sonsuzluğun bütün yolları aynı sonuca çıkar:
Ben…
Ben…
Ben dediğim şey, her zaman senmiş.
Ve sen… hiçbir zaman sadece sen değildin.