Ben; kuş uçmaz, kervan geçmez bir çölde kaktüs,
Sen; kurak bozkırlarda bir papatya
Ben; yalnızlık abidesi, yaşayan ölü,
Sen; hayat kaynağım, dipdiri, yaşam dolu
Ben; keder yüklü bir gemi, liman arayan,
Sen; mutluluk rüzgarı, gönlümü tarayan.
Ben; semada silik bir nokta yapayalnız,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Ben, kimsesiz seyyahı, mechuller caddesinin;
Ben, yankısından kaçan çoçuk, kendi sesinin.
Ben, sırtında taşıyan işlenmedik günahı;
Allah'ın körebesi, cinlerin padişahı.
Şiirinizi okurken Necip Fazıl'ın bu dizeleri geldi aklıma. 'Ben' ya da 'Sen' umarım bunlar ayrı ayrı kalmaz da bir gün 'Biz' oluverir. Güzel şiir tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta