Ben ve Sen Şiiri - Hasan Çanakçı

Ben ve Sen
77
Ben ve bendeki sen
Uzun sohbetlere dalıp gideriz.
Zaman su misali akar…
Arada kızdırırım, kahve gözlerin iri iri bakar.
Sonra gönlünü almak için yapmadığım şey kalmaz.

En sevdiğin yemekler olur bazen konumuz,
Bazen de filmler,kitaplar…
Yarım kalmış sevgiler, aşklar üzerine.
Benim keşkelerim senin bahanelerin
Anlatılır uzun uzadıya…
Kalbimizde hüzün çıkınımızda koskaca mazi…

Ben de bir tek sen gerçeksin,
Gerisi hep mişsin gibi,
Avuntu yani…
Kirpiklerim birbirine değerken de sen
Açarken de sen…

Şimdi neredesin, ne yapıyorsun biliyorum ya…
Sana bakan meraklı gözlere
Durmadan anlatırsın buğulu sesinle
İnce parmaklarınla siliyorsundur
Yanlış yazdığın harfleri, kelimeleri.
Bir ara camdan dışarıya bakıyorsundur.
Benim olmadığım sokakları izler,
Kahve tanesi gözler…
Hani geçiverseydim gözlerim gözlerinde
Baktığın sokaklardan,yollardan…
Bu bile su serper kor olmuş yüreğime.

Hayal ediyorum yıllardır,
Bundan olsa gerek
Hiç zorlanmam hayal kurmakta.
Biliirim gerçek olmadığını,
Bilirim ve kaçarım gerçeklerden.
Gerçekler bazen acı,
İğne gibi batar tenime.
Sonra senden kaçar yine sana sığınırım.
İlacım sensin benim…
H.Ç.
Aralık 2018